خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: زلزله، سیل و همه بلایای طبیعی وقایعی هستند که در حیطه اختیار و اراده بشر نیستند. به همین دلیل غیرقابل پیش بینی‌اند و اغلب آسیب‌های جانی و روانی جبران ناپذیری در پی داشته‌اند. رسانه «فارس» به بهانه وقوع سیل در نواحی مختلف ایران، به بررسی سیلاب‌های تاریخی ایران پرداخته است:
«نخستین سیل بزرگ ثبت‌شده در تاریخ معاصر تهران پُرتلفات‌ترین سیل هم بود و ۱۰ تیرماه سال ۱۳۳۳ در فرحزاد و محدوده شمال غرب تهران رخ داد. در این حادثه تلخ بیش از یک ماه بارندگی مداوم به وقوع سیل و سیلاب در مناطق مسکونی و اراضی کشاورزی منجر شد و تخریب بسیاری از روستاهای منطقه را به همراه داشت. در این سیل تابستانی بنا به تخمین بیش از ۲۱۵۰ نفر جان‌باختند. در خرداد سال بعد نیز سیل در کن به تخریب اراضی کشاورزی و کشته‌شدن ۳ نفر منجر شد.
سیل فرحزاد و شمال غرب تهران در سال ۱۳۳۳ شمسی
تجربه نخستین سیلاب شهری در تاریخ معاصر تهران به سال ۱۳۴۷ شمسی بازمی‌گردد که این‌طوری شد: «روز ۳۰ دی‌ماه باران در تهران شدت گرفت و سیلاب‌هایی گسترده راه‌افتاد که جریان زندگی در شهر را به‌کلی مختل کرد. در واقع نخستین تجربه جدی شهروندان مدرن تهران از آبگرفتگی با تعطیلی عملی شهر همراه بود. کسی کاری از دستش برنمی‌آمد و بهترین کار انتظار بود تا شیب زمین و جوی‌های بزرگ خیابان‌های اصلی تهران آب را هدایت کند و زمین خشک شود». ۱۳ اسفند سال ۱۳۶۵ حادثه مشابهی رخ داد و ۲ روز طول کشید تا آب از معابر شهری تهران برود.
آبگرفتگی معابر در دهه ۴۰ شمسی
سال ۱۳۶۶ در تهران رسما سیل آمد که سیل تجریش بود و چنین بود: «ساعت یک ظهر روز یکشنبه ۴ مرداد این سال بارندگی شدید و سیلاب‌های ناشی از آن در دره دربند و گلاب‌دره به سیلی مهیب در شمال تهران منجر شد. این سیل حدود ۳۰۰ کشته و ۶۵۰ مجروح برجا گذاشت و حدود ۵۰۰ خانه تخریب شد. در این حادثه هزاران تن سنگ و گل‌ولای از رودخانه گلاب‌دره و جعفرآباد به سمت شمیران جاری شد و خانه و مغازه‌ها را تخریب کرد. تکیه بزرگ تجریش نیز در این واقعه آسیب دید. آبگرفتگی ناشی از سیل تا مدت‌ها ادامه داشت و میدان تجریش حدود ۲ ماه برای پاک‌سازی و بازسازی بسته بود».
آبگرفتگی معابر تهران در دهه ۶۰
روز ۴ فروردین سال ۱۳۷۴ شمسی دوباره بارندگی شدید به وقوع سیلاب در برخی معابر تهران منجر شد و بالاخره مدیران شهری به این نتیجه رسیدند که باید برای پایتخت کاری کرد. در نهایت در دهه ۸۰ مدیریت آب‌های سطحی در تهران با کانال‌کشی، بهسازی قنات‌ها و مسیل‌ها و انهار معابر و همچنین حفر چاه‌های جذبی در دستور کار شهرداری تهران قرار گرفت و از آن‌موقع دیگر وضعیت بهتر شد و چه‌بسا سیل‌هایی که ممکن بود بیایند و خسارت بزنند ولی نیامدند؛ سیلاب‌های سال ۱۳۸۹ و سال ۱۳۹۱ و فروردین ۱۳۹۸ در تهران فقط در حد آبگرفتگی در برخی معابر بود.
نظر شما